Piękne zaczytanie...

W tym całym ogromie tego wszystkiego, co się obecnie dzieje, znalazłam dzisiaj chwilę na odwiedzenie muzeum. Ostatnio niewątpliwie zaniedbałam ten swój rozwój duchowo-kulturowy. Co najbardziej w tym wszystkim, dziwi mnie samą, muzeum mijam codziennie wracając z uczelni, a jakoś tak, nigdy mi nie po drodze. I chyba więcej razy byłam w krakowskim Muzeum Narodowym niż w naszym Muzeum Śląskim. Zbiory są całkiem przyzwoite. Jednak nie porównywałabym ich do krakowskich, czy nawet bytomskich, o których pisałam tu. Jednak, są wystawione trzy pastele Witkacego, jest Wyspiański, Grottger, Axentowicz, Cybis, jest pani Olga Boznańska, której mi zawsze jakoś tak mało, i Chełomoński... i jeszcze kilku naprawdę ciekawych artystów znajdziemy. Sami widzicie, trochę tego jest. Jak znajdę chwilkę pokaże Wam, co ciekawsze prace.

A już dzisiaj, nie mam zbyt wiele czasu, ale chcę się z Wami podzielić jednym z nich.

 

Teodor Axentowicz, Zaczytana, ok. 1899

Wprowadził mnie ten obraz w nastrój pewnego rozmarzenia. O, jak ja marzę o takim pięknym zaczytaniu. Po prostu, usiąść wygodnie z książką. Z kubkiem gorącej herbaty, w wełnianych dużych skarpetkach i pod kocem. Odpocząć. Znaleźć się na moment w całkiem innym świecie.

A teraz wracam do swoich obowiązków i tych tysięcy rozpoczętych prac. Dzięki uprzejmości pewnego sklepu internetowego, nie będę miała prezentów na Dzień Babci, nadal nie mam serwetek... Jednak, postanowiłam sobie, że takie drobnostki nie wyprowadzą mnie ze stanu równowagi...